Mîr Sülmân azze nasra çün içer câm-ı şerâb
Sûretinüñ çeşmesinden nûr ider iltihâb
Rûşen olur gün bigi “sırrı sekâhüm Rabbühüm”
Çünki kendü kullarına suna ol câm-ı şerâb
İçiben ol sâgarı nur indügince gaybdan
“Eyyühe’s-sultân heni’en lek” diyü irdi hitâb
Meclisi cennetdür anuñ hûr u Rıdvân hâzır uş
Dahı nukl-ıla şerâb u şem-ile çeng ü rebâb
Kimdür anuñla ber-â-ber bâœe nûş iden ki anuñ
Cürasınuñ biri biñ aklı ider mest ü harâb
Niçe kim çoh içer-ise akl-ı kâmil-ter olur
Bilmezen şekker mi içer yâ âb-ı hayvân yâ gül-âb
Rezm içinde iren aña sana merrîh ü zühâl
Bezm içinde gören anı diye mâh u âfitâb
Naresi gurrende-rad u kamçısı rahşende-berk
Kılıcıdur sâika atdugı oh-durur şehâb
Bezm ü rezmüñ revnâkı vü baht u tahtuñ zîneti
Halk içinde ol-durur vallahü alem bi’s-savâb
Devlet isterseñ bu şâhuñ sohbetinden Ahmedî
Olma gâyib bir nefes kim didiler men gâbe hâb
