Beni başdan çıkaran sünbül-i gül-bûdur bu
Cigerüñ nâfelerin hûn édici budur bu
Dîde-i dil-ber iseñ de uyan éy baht-ı siyâh
Bunca yıllardur uyursın néce uyhudur bu
Dil ü cân nakdini sînemden uğrulardı müjeñ
Hûn édüpdür cigerüm âh bir uğrudur bu
Görse her bir güzeli yüz sürer ayağına dil
Hîç yenilmez n’ideyin kim bir akar sudur bu
ÂHÎ’yi barmağ ile gösterüp éy serv-i revân
Serv-kadler dédiler birbirine odur bu
Vahşet étme gel gel éy dil-ber kenâra gâh gâh
Sen bir âhûsın n’ola düşsen şikâra gâh gâh
