Bir zamanlar karargâhım idi
Bedeviler gibi beyâbanlar;
Buna mucib de iştibâhım idi;
Nasıl imrâr-ı vakt eder anlar.
Belde halkında görmedin hayfa
Gördüğün ünsü ehl-i vahşette!
Bedeviler sukûn u rahatte;
Sürdüğü dâima ganemle sefâ.
Beledî muttasıl esir-i cefa;
İntiaş âleminde zulmetde!
Biri endişeden aman bulmaz;
Biri endişeye zaman bulmaz.
