Niçe bezenüp düzense gül-zâr
Gördükde yüzüñi kala gül zâr
Reyhân saçuñuñ hamına hayrân
Nergis gözüñ alına perestâr
Gonca dudaguñdan uş işâret
Lâle yañaguñdan uş nümûœâr
Yaz oldı benefşe kohusından
Mensûh olur gül-âb-ı attâr
Pür-reng ü safâ vü sebze sahrâ
Pür-bâng ü nevâ vü nagme küh-sâr
Cennet bigi pür-şükûfedür bâg
Havrâ bigi hulle-pûş esçâr
Eşcâr dibinde nûş idüp mey
Gûş it ne dir-ise mürg-i eshâr
Gül mevsümidür ko tevbeyi kim
Bir kez dahı ola tevbe nâ-çâr
«ûfîde safâ mı var çü Rezzâk
Zerrâk olandan oldı bîzâr
Cürmüñ çog-ısa n’ola olur afv
Bir tevbe-y-ile hezâr evzâr
Cürm itmez-isem ki anı Hak örte
Pes nice diyile aña Settâr
Çün akldur âfet-i ten ü cân
Bir dem kişi nice ola hüşyâr
Senlik saña çün hicâb oldı
Senligüñi sür ki görine yâr
Varlıgını ko ki anı bulasın
Anda ki ola yâr n’eyler agyâr
Senlik ikilikdür anı terk it
Birlik diler-iseñ Ahmedî-vâr
