O şehlâ çeşminün tîr-i nigâhı çifte peykândur
Anunçün tarfetü’l-’ayn içre zahmı der-dil ü cândur
Dehân-i zahm-i dil kâdir mi şerhe dökdügi kanı
O ahvel gamzeler kim iki yüzli tîg-i bürrândur
Nigâh-i dil-şikâfından ten-i zerd ü nizârumda
Gül-i ra’nâ gibi her zahm-i hûnînüm nümâyândur
Hayâl-i çeşm-i şûhı bî-nişân gitmez derûnumdan
Süveydâ dilde çün nakş-i süm-i pây-i gazâlândur
