Revâ mı bî-sebeb cevr ü cefâlar eyleye câna
Bahâne ister iken ol şeh-i bî-dâdum ihsâna
Olur dîvâne-dil anı görince ‘âşık-i zârı
Gönül baglarsa ‘ayb itme o zülf-i ‘anber-efşâna
Tutuşdurdı ana cân nakdini dün gice meclisde
‘Aceb teslîmi var pervânenün şem’-i şebistâna
Sen öldür tîg-i gamzenle garaz katl ise ‘uşşâkı
Havâle eyleme lutf eyle tek agyâr-i nâ-dâna
Vefâsı yok nedür böyle cefâlar itmek ey Sâmî
Ne virdi alamaz bilsek felek erbâb-i ‘irfâna
