Önce Pîrin elin tuta,
Kalmaya dünya ahrete,
Düşülmeye hiç hayrete,
Bildiğini unutmalı.
Çeke bu yolun zahmetin,
Rahat bile her mihnetin,
İki cihan saadetin,
Hepsini hiçe satmalı.
Canlılar varamaz yola,
Canlı olan yolda kala,
Can terk edip dostu bula,
Canından sefer etmeli.
Der ki Eşrefoğlu Rumi,
Sevenlerin budur kârı,
Dostu için ağuları,
Bir şeker gibi yutmalı.
