Dünkü günün şafağı dünde kaldı
Kapattın o defteri, karıştırma bir daha.
Gönlün yapışsa bile dün, senden dün ayrıldı
Selâm yeni sabaha…
Dünkü günün tortusu dünde kaldı
Dağıldı eski dostlar, toplanmazlar bir daha.
O acılar, o zevkler yansın çıkınlarıyla
Selâm yeni sabaha…
Korkuları emziren, büyüten şuuraltı
Ölü denizlerden ünleyemez bir daha.
En cins ışık atını kapıya bağlamışsın
Selâm yeni sabaha…
Sen yeni bir ırmaksın, aktığın deniz yeni
Cinlerin çağırsa da dönemezsin bir daha.
En oynak med ve cezîr ısırsa da içini
Selâm yeni sabaha…
Dün kirli bir gömlekti ve çıkarıp attın bil
Eprimiş hâtıralar giyilmez ki bir daha.
Sen Hakk’ın divanına erliğe soyunmuşsun
Selâm yeni sabaha…
Dünkü gün dünde kaldı, sen bu günü yaşa can
Bu günü kaçırırsan ele girmez bir daha.
Sevmenin, öğrenmenin bölünmeyen yaşından
Selâm yeni sabaha…
Bahaeddin KARAKOÇ (Ay Şafağı Çok Çiçek –Beyan Yay. İstanbul / 1998)
