Şitâda Edrine şehri garîb hâletde
Ki i’tidâl ile âb ü hevâ bürûdetde
Muhâldür reh-i yah-bestesinde âmed-şud
Ki ser takaddüm ider pâydan refâkatde
Nihâl-i bâgları mürde-i kefen-ber-dûş
Kenâr-i bâmı sinân-i gamı irâ’etde
Şikeste câmları şeh-nişînleri ber-hâk
Kibârı hâne-harâb ehl-i sûkı zilletde
Bahârı gerçi cevâhir-nisâr imiş tutalum
Olur rahîs güher buz olursa kıymetde
Cevânı berf ile pîr-i sefîd-rîşe döner
Eser kalur mı bu vech ile hüsn-i sûretde
Çü i’tidâl-i hevâ ‘ilm ü ma’rifet nâ-yâb
Tıbâ’-i ehl-i beled müttefik cehâletde
Misâl-i berf nukûd-i müsâfirân zâyi’
Ricâl-i şehr çü yah cem’ âb-i devletde
Siyâh fahm ile âteş bahâsına hîzem
Netîce serdî-i kaht ile dil meşakkatde
Virürdi dûzahiyâna cahîmi minnet ile
Bu şehre Mâlik eger gelse kış kıyâmetde
Isınmaz âdeme mânend-i seng-i serd-mizâc
Sovuk mu’âmelesi halkınun tabî’atde
Kinâyedür garaz ıtlâk-i dâr-i meymeneden
Bu şehre var mı mu’âdil ‘aceb nuhûsetde
Sirişk-i dîde nemekveş tonup fütâde ider
Nigâh-i lagziş-i pâ reh-güzâr-i hayretde
Keser kılıç gibi kış pây-i merdüm-i çeşmi
Şikâf-i pencereden taşraya nezâretde
Zihâmı râhda gerdûnelerle gâvlarun
Kişiye mâni’ olur bir yere ‘azîmetde
Kabâda hubs-i bakar dâmeninde levs-i vahal
Güzâr iderse de ‘âciz kalur tahâretde
O denlü şiddet-i sermâ-yi buhl ü imsâki
Ki dest-i ehl-i kerem cümle ceyb-i hissetde
Yine Sıtanbul ile da’vî-i tesâvîde
Edirne halkı ‘aceb rütbe-i hamâkatde
Dahı şedâ’id-i sermâyı vasf iderdüm lîk
Midâdum oldı füsürde dem-i kitâbetde
