Gönlümün devası Piri Piranım
Şu fani dünyadan göçtü de gitti
Gönlümün bağında suna ceylanım
Körpe kuzuların kaçtı da gitti
Takdir böyle yazmış ezel dünyada
Konan göçer elbet kalmaz dünyada
Yarene ahbaba etti elveda
Rutnzu hayal gibi geçti de gitti
Dokuz yüz kırksekiz erişti vade
Dertler tazelendi oldu ziyade
Nice bin zar ile halim ifade
Ecel peymanesin içti de gitti
Cümle muhibbanlar çektiler yası
Kenci nihan oldu hasların hası
Gönlümün süruru çeşmim cilası
Başıma ateşler saçtı da gitti
Daimi’yim asla kalmam gümanda
Er olanlar ölmez göçer bu handa
Sam yel esti güller soldu gülşanda
Bülbül bağımızdan uçtu da gitti
