Kıyamete kadar yıkılmaz çatı;
Kabir!
Ha doksanbir olmuş evlerin katı,
Ha bir!
Karanlık, deştikçe dipsiz karanlık…
Düşün!
Olanca gerçeği işte, bir anlık
Düş’ün!
Tükür bu hayatın irin yüzüne!
Tükür!
Gam yeme, çıkmak var yolun düzüne;
Şükür!
