Âsaf-ı Gâzî ‘Alî Pâşâ vezîr ibn-i vazîr
Kim senâ-hˇ ânîdür ehl-i fazl u dâniş bi-z-zarûr
Nice âsaf kim zuhûr-ı hışm u tedbîrin görüp
Hırkasın başına çekd ف خ ا ر گ ف و ر ک ل
Sîr-çeşm-i matbah-ı cûd ü sehâsı hırs u âz
Dâne-çîn-i hırmen-i ihsânıdur nezdîk ü dûr
Rezmde düşmen-güdâz bezmde hâtır-nevâz
Muhlis-i ehl-i tevâzu‘ hasm-ı erbâb-ı gurûr
Cûdı rehber oldı bu yanmış yakılmış ma‘bede
Himmeti mi‘mâr olup itdi ‘imâret sa‘y-ı gûr
Koydı bir âsâr-ı bâkî bu ‘ibâdetgehde kim
Zikr-i hayrı söylenür efvâhda tâ-nefh-i sûr
Mâ-hasal heykel mine’l-bâb ile’l-mihrâb hep
Evvelinden dahı sengîn oldı dahı nev-zuhûr
Şimdi minber söylesün آ ل ح م د ل ل ة آ ل ذ ی
ا ذ ه ب ل ح ز ن ح م د ا ا ل ئ ئ و م ا ل ن ش و ر
Şimdi mihrâb eylesün ham-geşte kaddin müstakîm
Kim irişdi Hazret-i Âsafdan envâ‘-ı sürûr
Nakş olan etrâf-ı tâvânında âyât-ı mübîn
Nûrdur ammâ ider çeşm-i ‘adû-yı dîni kû
Vâkı‘ oldukça cihânda ‘âdet-i hedm ü binâ
Nîk ü beden hâtıra zevk u gam itdükçe mürûr
Devletiyle dâ’imâ her cânibi ma‘mûr ola
Hâne-i nâzı ‘adû-yı ‘izz ü câhı ola gûr
Yazdılar târîh-i ta‘mîrin bu ‘âlî ma‘bedün
Heykel ü mihrâbı minberle yapıldı bî-kusûr
Ben didüm her mısra‘-ı evvelden evvel harfini
‘Add idünce bî-nazîr Âgâh bir târîh olu
