Sırtımdan hançerleyip, imdat diye bağırdın;
Kördün, tüm vicdanların seslerine sağırdın…
Aslında sen değildin Taşnak, Hınçak, Asala.
Soykırımmış… Sen bile inandın bu masala…
Bu ne soymuş ki Serop, bitmedi kıra-kıra;
Serpildi ayrık gibi dünya denen bozkıra? ..
Bu yurtta, tek bedende bir can gibi yaşardık;
Aynı mizaha güldük, aynı gözde yaşardık…
Yalanlar yasa ile “gerçek” olur mu Aram?
Tepe iken dağ olur Ermenistan’la aram…
Uyan Dikran! .. Bak hâlâ ellere kanıyorsun.
Bağrımdaki yaramsın; ah desem kanıyorsun…
Dostum isen, dilerim “dost bağı”na ermeni,
Düşmanımsan unutma, ben Türk’üm, sen Ermeni! ..
