Vâ’iz-i câmi’-i matbû’-i Süleymâniyye
Fâzıl-i nâdire-dân Himmet Efendi-zâde
Vâsıl-i sırr-i Hudâ hazret-i şeyh ‘Abdu’llâh
Mürşid-i kâmil ü himmet-res-i her üftâde
Pertev-i süm’adan âyîne-i hâli hâlî
Beyt-i ma’mûr-i dili nakş-i sivâdan sâde
Hüsn-i takrîrine dil-beste Hüseyn-i Vâ’iz
‘Ârif ü Câmî mey-i sohbetine dil-dâde
Ülfet-i halkda yek-reng idi mânend-i şeref
Râst-gûlıkda tekellüfden olup âzâde
Lâ’ubâlî idi ahbâb ile sûretde velî
Mahrem-i encümen-i vahdet idi ma’nâda
Pîr-i rûşen-dil ü sâhib-nefes ü sâf-derûn
Hâsılı misl ü nazîri yog idi dünyâda
Feyz-yâb olmag içün mürde-dilâna dâ’im
Dem-i cân-bahşı hayât-âver idi ecsâda
Nâ-gehân ‘âzim olup rûh-i şerîfi ‘arşa
Atlas-i çerh-i berîn oldı ana seccâde
Göçdi yâ hû diyerek hânkah-i ‘âlemden
Menzilin câygeh-i cennet ide ‘ukbâda
Dem-i fevtinde kederle didi Sâmî târîh
Kürsî-i ‘adni makâm eyledi Himmet-zâde
Sene 1122
