Yaz Şiirleri

Zindandayım, nemli bir karanlıkta.
Beslediğim genç kartal, avluda,
Altında parmaklıkların çırpıyor kanatlarını
Gagalarken kanlı bir yiyecek parçasını,

Gagalıyor ve fırlatıyor, gözleri pencerede,
Sanki aynı arzuyu taşıyor benimle.
Bakışı ve çığlığıyla diyor ki tutsaklık yoldaşım:
“Vakit geldi artık, uçalım dostum, uçalım!

Bizler özgür kuşlarız, hadi davran!
O beyaz dağa doğru, daha öteye bulutlardan,
Denizin gökyüzüyle buluştuğu maviliklere,
Sadece rüzgârın ve benim gidebildiğimiz o yerlere…”

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Hoşçakal aşk mektubu, hoşçakal,
Ne kadar ağırdan aldımsa da,
Ne kadar istememiş olsam da,
Elim emrediverdi,
Bütün mutlulukları ateşe vermeyi.
Ama yeter, vakit tamam;
Yan aşk mektubu!

Hazırım, aldırmaz artık ruhum hiçbirşeye.
Hırslı alevler,
Çoktan sardı sayfalarını.
Bir dakika!
İşte parladı,
Cayır cayır yanıyor…
Hafif bir duman,

Bükülüp kıvrılarak kayboluyor gözden.
Pahalı taşlardan yapılma,
Sadık bir yüzüğün
Hatırası çoktan unutulmuş.
Erimiş mühür mumu, köpürüyor.
Ah!
Sağduyu!

İşte bitti hepsi,
Kapkara artık tüm yapraklar.
Hafif küller üzerinde,
Gizli saklı çizgileri beyazlanıyor…
Göğsüm daraldı.
Sevgili kül,
Hazin kaderimdeki sefil lezzet,
Acılı göğsümde,
Asırlarca kal benimle.

Çeviri: Halûk Madencioğlu

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Size yazıyorum –daha ne denir?
Hem daha ne söyleyebilirim ki?
Şu an, biliyorum, elinizdedir
Hor görüp cezalandırmanız beni.
Bu benim mutsuz kaderimdir,
Bir damla acıyı koruyarak siz,
Elbette beni terketmezsiniz.
Susmayı tercih ettim ben önce;
İnanın: şu rezil yaşamımdan
Haberiniz olmazdı hiçbir zaman,
Bir ümide kapılmış olsam bile
Nadiren, haftada bir sözgelimi
Bizim köyde görebilseydim sizi,
Yalnız sizi duyarak, işiterek,
Size bir sözcük söyleyerek ve
Düşünmek, aynı şeyi düşünmek işte
Sizinle yeniden görüşünceye dek.
Ama derler ki, ürkeğin tekisiniz;
Sıkılırsınız ıssız ve köylük yerden,
Bizlerse… pek gösterişli değiliz
Gerçi hoşnutuz o yalın halinizden.

Hem niye ziyaret ettiniz bizi?
Terkedilmiş köyün ıssızlığında
Ben hiçbir zaman tanımazdım sizi,
Tanışmış olmazdım orda acıyla.
Acemi gönlümün heyecanını da

Zamanla dize getirip (kim bilir?) ,
Belki kalbime göre bir dost bulurdum;
Onun için sadık bir eş olurdum
Ve erdemli bir anne, ne denir.

Başkası! .. Hayır, düyada kimim var,
Hiç kimseye kalbimi vermezdim ben!
O yüksek bir kurulda alınan karar,
O göğün dileği: sana aitim ben!
Bütün hayatımın güvencesiydi
Sana bağlı kalışı bir buluşmanın;
Biliyorum, Tanrı gönderdi seni,
Mezara kadar beni koruyansın…
Bana rüyalarımda gelmiştin sen,

Görünmesen de yakındın canıma,
Bakışların baygınlık verirdi bana,
Bir ses duyulurdu gönlümde senden
Çoktan beri hayır, rüya değildi bu!
Sen ancak girdin, tanıdım o an,
Kendimi kaybettim, bendim yanan,
Düşünerek fısıldadım: ta kendisi!
Doğru değil mi? Duymuştum seni:
Benimle sessizce konuşmuştun,
Fakire elimi uzattığımda
Veya duayla rahatlattığımda
Hüznünü bu heyecanlı ruhumun?
Ve sen o sırada gözüme değdin,
Bu şirin görüntü sen değil miydin,
Saydam bir karanlıkta sönüp yanan,
Ve usulca başucuma yaslanan?
Sen değil miydin sevgiyle, hazla
Ümidin sözünü bana fısıldayan?
Kimsin sen, koruyucu bir melek mi,
Veya yoldan çıkaran sinsinin biri?
Kuşkularımı çöz, ortadan kaldır.
Belki de hepsi boşa gidecek
Acemi bir gönlün aldanışıdır:
Ve bambaşka bir şeye hükmedilecek…
Ama ne olursa olsun! Ben yazgımı
Bak senin ellerine veriyorum
Karşında dökerek gözyaşlarımı
Beni savun diye yalvarıyorum,
düşün bir: Ben burda ne çok yalnızım,
Kimse beni anlamak istemiyor,
Aklın gücünü yitirmiş demiyor,
Ve benim sessizce can vermem lâzım.
Seni bekliyorum: Bir tek bakışla
Şu kalbin ümidine canlılık ver
Veya bu ağır rüyayı kesiver,
Heyhat, o hak ettiğim sızlanışla!

Kesiyorum! Tekrar, dehşet vericidir…
Utanç ve korkuyla donakalıyorum.
Ama onurunuz benim güvencimdir,
Ve ona yiğitçe teslim oluyorum…

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Boş siz, serin sen
Yerini aldı biri, birinin, bir anda
Ve tüm mesut düşleri, birden
Sevme hissi uyandırdı ruhta
Düşüneyazıyorum O’nu çok önceden de;
Gözlerimi O’ndan ayıramıyorum;
Ve diyorum O’na: Ne şirinsiniz siz öyle!
Ve düşünüyorum kendimce: Seni ne çok seviyorum!

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Azmi rah edeyim dost illerine
Nazlı cananımı göresim geldi
Düzüldü kervanım aşk yollarına
Gonca güllerini deresim geldi

Deli gönlüm eyler aşk ahengini
Aradım da bulamadım dengini
Gördüm mah yüzünde üç beş bengini
Yüzüm gerdanına süresini geldi

Yaz gelir bahçede açılır yaprak
Türlü mor menekşe kuşanır toprak
Yanağı şavk vurur sanki bir şafak
İnce bellerini sarasım geldi

Düş oldum derdine dermanım yoktur
Yaremi saracak lokmanım yoktur
Yardan ayrılalı devranım yoktur
Yare bir armağan veresim geldi

Daimi’ye olmaz bu derdu hasret
Aşığa bilinir alemi kesret
Bu hicran elinden eyledim nefret
Yarimin halini sorasım çeldi

Aşık İsmail Daimi

Erenler babında içtim bir dolu
Hakikatli ulu meydana vardım
Mümin müslim hepsi sürer bu yolu
Bendine bend olup erkana vardım

Ben bir bezirganım her ilde gezmem
Her olur olmaza metanım çözmem
İlme hizmet edip okuyup yazmam
Hak ile Hak olan bir cana vardıım

Mürşüdüm emretti çırağım yaktım
Açtı can gözümü didara baktım
Katre olup her dem engine aktım
Dürrü meknıın saçan bir kana vardım

Bu bir sırrı haktır erebilene
Hakikat gülünü derebilene
Hak bendedir benim görebilene
Enel Hak deyuben urgana geldim

Ey Daimi ne ustasın malın var
Arı gibi her çiçekten balın var
Hümdülillah edep erkan yolun var
Kırkların Cemi’nde Selman’a vardım

Aşık İsmail Daimi

Sırrı sır eyledim vardım canana
Ol cemalullahın pervanesiyem
Bir niyaz eyledim sahi mugana
Ol cemalullahın pervanesiyem

Hünkar Hacı Bektaş sahi evliya
Göründü bizlere nuri kibriya
Tevekkül babında olur mu riya
Ol cemalullahın pervanesiyem

Özün kul eyleyip birliğe satan
Türap olup Babı Rıza’ya yatan
Mahrum kalmaz mürşit yedini tutan
Ol cemalullahın pervanesiyem

Muhabbetle olmuş şu gönlüm kuşat
Mürşüde varanlar olurlar irşat
Bir esrara vakıf olur harabat
Ol cemalullahın pervanesiyem

Daimi’yim der ki şar gönlümüzde
Gezmeyiz yabanda yar gönlümüzde
Hakikatli olan kar gönlümüzde
Ol cemalullahın pervanesiyem

Aşık İsmail Daimi

Girdim dost bağına seyran eyledim
İki gonca bitmiş dalın üstünde
Laleler sümbüller boynunu eğmiş
Bülbüller ötüşür gülün üstünde

Dalgaları gelir sere yanaşır
Aşka düşen aşık yanar dolaşır
Nazlı yari gören gözler kamaşır
Parlıyor yeşiller alın üstünde

Koynu çiçek açmış bahar yaz gibi
Salınıp da gezer kumru baz gibi
Altın küpe kulağında köz gibi
Dökülmüş saçları belin üstünde

Sevdiğimin koynu meyvalı bağdır
Gonca güllerini derecek çağdır
Aşıklık dediğin bir ulu dağdır
Berdar olup kaldım telin üstünde

Daimi’de der ki kaşları hilal
Beni mecnun etti o zülfü delal
Yarimin cemali kevserden zülal
Yalnız bir beni var elin üstünde

Aşık İsmail Daimi

Şu garip gönlümü eğler gezerim
Bir zatı envere vardığım bu dem
Kendi ahvalimle okur yazarım
Hakikat gülünü derdiğim bu dem

Ruhumuz inandı beli bes dedik
Evladı Resula candan dost dedik
Mürşüdü kamilden himmet istedik
Hakkın didarını gördüğüm bu dem

Aşkı hicran ile yanar aşıklar
Aşkın badesinden kanar aşıklar
Arzuhalim yare sunar aşıklar
Menzili maksuda erdiğim bu dem

Muhabbet açılır ehli kamilden
Çözme metanını sakla cahilden
Faşetme sırrını gizle pahilden
Enel Hak darına durduğum bu dem

Daimi’yim alem binişan oldu
Çok şükür bu iller ürüşan oldu
Gönlüm ağlar iken şaduman oldu
Yareme merhemi sardığım bu dem

Aşık İsmail Daimi

Kainatın aynasıyım
Mademki ben bir insanım
Hakkın varlık deryasıyım
Mademki ben bir insanım

İnsan hakta hak insanda
Arıyorsan bak insanda
Hiç eksiklik yok insanda
Mademki ben bir insanım

İlim bende kelam bende
Nice nice alem bende
Yazar levhi kalem bende
Mademki ben bir insanım

Bunca temenni dilekler
Vız gelir çarkı felekler
Bana eğilsin melekler
Mademki ben bir insanım

Tevrat’ı yazabilirim
İncil’i dizebilirim
Kuran’ım sezebilirim
Mademki ben bir insanım

Enel Hakkım ismim ile
Hakka erdim cismim ile
Benziyorum resmim ile
Mademki ben bir insanım

Daimi’yim harap benim
Ayaklarda türap benim
Aşıklara şarap benim
Mademki ben bir insanım

Aşık İsmail Daimi

Ey nazlı sevdiğim mestane gözlüm
Ne müşkül haldeyim bil insaf eyle
Şahin kırdı kanadımı kolumu
Bunaldım çöllerde gel insaf eyle

Bu aşkın ateşi gizli tendedir
Damardadır iliktedir kandadır
Derdin bende ise derman sendedir
Elimi eline al insaf eyle

Doldurmuş testiye yayla suyunu
Selviler kıskanır usul boyunu
Türkmen misin öğreneyim soyunu
Çatma kaşlarını gül insaf eyle

Hoş geliyor bana sitemin nazın
Mest ediyor beni bülbül avazın
Geçmeden baharın bitmeden yazın
Dili süt dudağı bal insaf eyle

Mor zülüfün ak gerdana düşmesi
Daimi’nin sinesini deşmesi
Sensin aşıkların hayat çeşmesi
Ak biraz kalbime dol insaf eyle

Aşık İsmail Daimi

Hem söyleyim hem de beyan edeyim
Nuri Ahmet nesli imamda kaldı
Hakikat sırrını ayan edeyim
Kırkların mekanı pünhanda kaldı

Gör sual içinde sual sorarlar
Aşkın tarağıyla seni tararlar
Per kanattır se noktayla ararlar
Pe-ka-ja-ça ile harfanda kaldı

Kırsak yezitlerin bağrın taşını
Akıtsınlar gözden kanlı yaşını
Eğer sorar isen Şahın Başını
Yedi oğul kesen Rahban da kaldı

Nurumuzdan halkeyledik İsa’yı
Firavuna nisbet verdik asayı
Eğer sorar isen Turi Musa’yı
Yazılıpka nutki İmran da kaldı

Daimi kemterim hikmet arisi
Hatmolüben geldi beytin gerisi
İsmail’e inen koçun derisi
Ol Emrü Ümmiye Sultan’da kaldı

Aşık İsmail Daimi