Yaz Şiirleri

Gene bir efkara duş oldum candan
Güller feryat eder matem ayında
Bülbül kare bağlar bağı gülşanda
Dallar feryat eder matem ayında

Katre olup enginlere çağlanan
Pervaneler gibi nare dağlanan
Evladı Ali’ye candan bağlanan
Kullar feryat eder matem ayında

Bir hal ehli bulsam hal beyan etsem
Konsam dost gülüne şakıyıp ötsem
Azmirah eyleyip ol pire gitsem
Yollar feryat eder matem ayında

Kerbela’da yatan körpe kuzular
Ah çektikçe ciğerciğim sızılar
Yazıldı alnına kara yazılar
Çöller feryat eder matem ayında

Lanet olsun ol yezidin sulbüne
Nasıl kıydı müminlerin gülüne
Akar gider Kerbela’nın çölüne
Seller feryat eder matem ayında

Kerbela çölünde kanlar döküldü
Mezarına kara bayrak dikildi
Müminler içinde yası çekildi
Diller feryat eder matem ayında

Daimi’yim der ki mümin sadıklar
Hüseyin aşkıyla bağrı yanıklar
Gökteki melekler suda balıklar
Göller feryat eder matem ayında

Aşık İsmail Daimi

Bir gerçeğe bel bağladım erenler
Aldı benliğimi bitirdi beni
Damla idim bir ırmağa karıştım
Denizden denize götürdü beni

Nice kabdan kaba boşaldım doldum
Karıştım denize deniz ben oldum
Damlanın içinde evreni buldum
Yine benden bana getirdi beni

Buhar oldum yağdım yağmurlarınan
Toprağa karıştım çamurlarınan
Piştim fırınlarda hamurlarınan
Üstadım sofraya yatırdı beni

Çiğnediler dişlerinen ezildim
Vücut eleğinden geçtim süzüldüm
Çaldı kalem bir deftere yazıldım
İrfan mektebine yetirdi beni

Daimi’yim ermişlerin ereği
Cümle varlık tabiatın gereği
Bir ölmez ananın oldum bebeği
Aldı dizlerine oturdu beni

Aşık İsmail Daimi

Seyyah olup şu alemi
Gezmeliyim gezmeliyim
Ben bu aşk ile sinemi
Ezmeliyim ezmeliyim

Kıymetini bilmez her can
Bir telini değmez Tercan
Ak göğsüne inci mercan
Düzmeliyim düzmeliyim

O yare ettim şahadet
Geldi aşk ile muhabbet
Gerdanına bayı tebbet
Yazmalıyım yazmalıyım

Yardır güzellere server
Cemalidir miskü amber
Leblerinde Abu Kevser
Süzmeliyim süzmeliyim

Daimi anar kerimi
Verdim can ile serimi
O yar aşkına derimi
Yüzmeliyim yüzmeliyim

Aşık İsmail Daimi

Girdabı dert oldum ben bu aşk ile
Beni hicran ile doldurdun zalım
Sen halım bilmezsen yadlar ne bile
Gonca güllerim soldurdun zalım

Akar gözyaşlarım benzer sellere
Kimseler düşmesin böyle hallere
Derdimi söylerim dertli kullara
Delip şu sinemi deldirdin zalım

Ne olur merhamet eyle halıma
Geçti devran gazel düştü dalıma
Seni terkeylemek düşmez yoluma
Aklımı fikrimi aldırdın zalım

Hüsnün nakşolunmuş benzer mushafa
Bir niyazım bedel yüz bin tavafa
Çok yalvardım yar gelmedin insafa
Beni bu dert ile öldürdün zalım

Daimi’yim eyvah beni ah beni
Nazlı canan sor kerem et gah beni
Eriştirsin maksuduma Şah beni
Gah ağlattın gahi güldürdün zalım

Aşık İsmail Daimi

Ben bülbül olmuşum dostun gülüne
Karganın konduğu daldan bana ne
Aradım özümde buldum mevlayı
Mecnunun gezdiği çölden bana ne

Gönlüme yazılmış cananın adı
Canan imiş aşıkların muradı
Her şeyden üstündür sohbetin tadı
Arının yaptığı baldan bana ne

Uyulur mu ikrarsızın sözüne
Gidilir mi cehaletin izine
Varmak istiyorum aşk denizine
Mandanın yattığı gölden bana ne

Dertli Daimi’yim yardır sevdiğim
Gerçek aşıklara pirdir sevdiğim
İkilikte değil birdir sevdiğim
Ben beni bilirsem elden bana ne

Aşık İsmail Daimi

Girdabı dert oldum ben bu aşk ile
Beni hicran ile doldurdun zalim
Sen halım bilmezsen yadlar ne bile
Gonca güllerimi soldurdun zalim

Akar gözyaşlarını benzer sellere
Kimseler düşmesin böyle hallere
Derdimi söylerim dertli kullara.
Delip şu sinemi deldirdin zalim

Ne olur merhamet eyle lığlıma
Geçti devran gazel düştü dalıma
Seni terk eylemek düşmez yoluma
Aklımı fikrimi aldırdın zalim

Hüsnün nakşolıınmuş benzer mushafa
Bir niyazım bedel yüzbin tavafa
Çok yalvardım yar gelmedin insafa
Beni bu dert ile öldürdün zalim

Daimi’yim eyvah beni ah beni
Nazlı canan sor kerem et gah beni
Eriştirsin maksuduma Şah beni
Gah ağlattın gah i güldürdün zalim

Aşık İsmail Daimi

Gel ey gönül zikredelim Hudayı
Bayram gecesinde bayram gününde
Umalım Huda’dan lütfü etayı
Bayram gecesinde bayram gününde

Müminler Hu çeker dökülür yaşlar
Hakka niyaz eyler dağ ile taşlar
Zikreder seherde envayi kuşlar
Bayram gecesinde bayram gününde

Cümle melaykeler secdeye iner
Hep çarhi felekler Hak diye döner
Arşı Asuman’da kandiller yanar
Bayram gecesinde bayram gününde

Halil İsmail’in kolun bağladı
Annesi de ciğerini dağladı
Cümle peygamberler hep kan ağladı
Bayram gecesinde bayram gününde

O zaman Huda’dan bir ihsan oldu
Arafat Dağında koç kurban oldu
Anda cümle cihan şaduman oldu
Bayram gecesinde bayram gününde

Aşıklar mey ile muhabbet eyler
Hakkı seven canlar ibadet eyler
Adettir dost dostu ziyaret eyler
Bayram gecesinde bayram gününde

Daimi her mührün kalbe basılır
Mescidül Kabeye kandil asılır
Kurbanlar tığlanır koçlar kesilir
Bayram gecesinde bayram gününde

Aşık İsmail Daimi

Arzu çekerim o yare
Bir gün olur gelir diye
Şu sinem oldu bin pare
Cananını bulur diye

Aşk ile bağrım ezerim
Söyler derdimi yazarım
İlde umutlu gezerim
Yar halimden bilir diye

Ararım lebi balımı
Kuruttu budak dalımı
Yare söylerim halımı
Göz yaşımı siler diye

Gördüm yari otağında
Yandırdı gençlik çağında
Yazık ömrümün bağında
Gonca güller solar diye

Daimi’yim bir kemterim
Kara Bağrımı döğerim
Naçarım boynum eğerim
Bu dert bende kalır diye.

Aşık İsmail Daimi

Enelhak denilen mana özünü
Anladık sırrını ayana geldik
Hep bir idik iptidada mekanda
Serpile serpile bu yana geldik

Hoş bir hikayettir Adem’le Havva
Müsbet tekamülden olmadık tenha
Erdem tabiattan insana reva
Canı birleştirdik canana geldik

Cevherin özüdür cismi insanın
Hakkın sıfatıdır resmi insanın
Yalnız cehalettir hasmı insanın
Yıkıp yok etmeye meydana geldik

Mayası hakikat gevheri hüma
Tükenmez madeni bir oldu sima
Sormadılar bize kağıt diploma
Yazıldık mektebi irfana geldik

Daimi’yiz toplum ereğimizdir
Topluma yönelmek gereğimizdir
Toplum ile çarpan yüreğimizdir
Can ile baş ile kurbana geldik.

Aşık İsmail Daimi

Bir niyazım vardır pirler pirine
Yetiş Hacı Bektaş sen imdat eyle
Gerçek erenlerin hüsn ü nuruna
Yetiş Hacı Bektaş sen imdat eyle

Horasan elinden Uruma gelen
Cümle düşmüşlerin eynini alan
Cümle evliyaya hem rehber olan
Yetiş Hacı Bektaş sen imdat eyle

Şimdiki insanlar yoldan azarlar
Haktan korkmayıp da ahkam bozarlar
Adem düşürmeye kuyu kazarlar
Yetiş Hacı Bektaş sen imdat eyle

Geldi gaflet çöktü bu zaman kula
Hiç giren kalmadı erkana yola
İmanı satarlar akçeye pula
Yetiş Hacı Bektaş sen imdat eyle

Softalar ters anlar mana hecesiz
Nideyim dünyada varı yücesiz
Daimi bir güldür gezer goncasız
Yetiş Hacı Bektaş sen imdat eyle

Aşık İsmail Daimi

Medet dilber medet Allah aşkına
Aşkın şu sinemi delmeden gel gel
Kondurayım seni gönül köşküne
Ağyar sırrımızı bilmeden gel gel

Aşık olanların ömrü az olur
Aşıktan maşuka cilve naz olur
Bir gün gazel döker bağın güz olur
Yazık gonca gülün solmadan gel gel

Mesteyledin deli gönül mestedir
Yar yüzünde zülüf deste destedir
Ah elinden can bülbülü hastadır
Akibet can verip almadan gel gel

Çok ağladım görmez oldu gözlerim
Yare zar geliyor tatlı sözlerim
Aşkın emanettir canda gizlerim
Azrail canımı almadan gel gel

Daimi der nakes değil inerdesin
Siyah zülüf yar yüzüne perdesin
Aman leyla car’e yetiş nerdesin
İssız sahralarda kalmadan gel gel

Aşık İsmail Daimi

Bağban niçin esirgersin bu gülü
Bülbül gonca güle aşık değil mi
Goncaya değmesin sakın yad eli
O gonca bülbüle layık değil mi

Madem ki aşk ile yoğruldu Adem
Niçin eylediler bu aşkı müphem
Niçin sevgililer ediyor sitem
Seven aşıklara yazık değil mi

Var mıdır dünyada kam alan kişi
Akla ziyan imiş feleğin işi
Yaktı yüreğimi aşkın ateşi
Bağrım kebap oldu yanık değil mi

Bu nasıl sevdadır bu nasıl elem
Kargalar dem çeker bülbüller matem
Engel bırakmıyor olalım hemdem
Acep dostlar buna tanık değil mi

Aşık isen sürün gel dedin geldim
Ağlarken yaşını sil dedin sildim
Sen bana kahrettin ben sana güldüm
Daimi ahtına sadık değil mi

Aşık İsmail Daimi