Yaz Şiirleri

Senin özün hakka uygun olursa,
Hak sana uymaz mı ey ademoğlu,
Kasteyleyip nefsi hemen kıymazsan,
O sana kıymaz mı ey ademoğlu?

Eğer Hakk’dan yad edersen özünü,
Dünyada kara edersin yüzünü,
Kati avazını gizli sözünü,
Yaradan duymaz mı ey ademoğlu?

Tanrı özge yaratmış cemalini,
Niçin hariç tutarsın kemalini,
Sağ hayrını yazar şer amelini,
Deftere koymaz mı ey ademoğlu?

Libası olmayan yanar ya üşür,
İnanıp aklını başına devşir,
Bunca nebileri soyan mübaşır,
Ya seni soymaz mı ey ademoğlu?

Teslim Abdal eder dinlen sözümü,
Meyil verip, Hakk’a çevir yüzünü,
Ölüm ahırında bir gün sizleri
Mat edip koymaz mı ey ademoğlu?

Teslim Abdal

Beyazitten çevirdiler yolumu
Dokuz polis ba(ğ) ladılar kolumu
Gördünüz mü başa gelen zulumu

Aman Allah al başımdan sevdayı
Genç yaşımda zindan ettin dünyayı

Çifte tabancamı çektim almadı
Dört yanımda asker kolu kalmadı
Başıbozuklardan imdad olmadı

Aman Allah al başımdan sevdayı
Genç yaşımda zindan ettin dünyayı

Ignac Kunos

Ay doğar ayazlanır
Gün doğar beyazlanır
Gelin olacak kızlar
Hem gider hem nazlanır

O ki derim ben sana
Söyle derdini bana
Seni doğuran ana
Olsun bana kaynana

Gur gur gur gur gur gur gur
Gel güzel karşımda dur
Duramam ben duramam
Durupta yalvaramam

Kapuda hasıl olur
Aceba nasıl olur
Kız o(ğ) lana söz verir
Kapuda yesir olur

Çayır ince biçilmez
Su bulanık içilmez
Bana derler yardan geç
Yar tatlıdır geçilmez

Ignac Kunos

Asmayı daldırdım ince dal deye
Boynuna sarıldım beni – d-al deye
Gurbete yolladım kazan gel deye

Vay benim alnımın kara yazısı
Anasının çifte benli kuzusu

Kuyular derindir urgan irişmez
Yarin selamları gelüp yerişmez
Ayda bir haftada gelüp konuşmaz

Vay benim alnımın kara yazısı
Anasının çifte benli kuzusu

Yarım abaneyi sarma başına
Daha neler gelir garib başıma
Henüz girmiş yarim ondört yaşına

Vay benim alnımın kara yazısı
Anasının çifte benli kuzusu

Karşıda yananı fener mı sandın
Sen beni sözümden döner mi sandın
Yardan ayrılmağı kolay mı sandın

Vay benim alnımın kara yazısı
Anasının çifte benli kuzusu

Ignac Kunos

Benim ağam gelir İzmir dağından
Altun mektup gelir yarin yolundan
Onu yazan yazamamış halından

Şakı bülbül sen uyandır yarimi
Ben kıyamam sen uyandır eşimi

Yüz guruşa mintanının şeridi
Kesme terzi yüreciyim eridi
Küçücükten sırrım sevdam var idi

Şakı bülbül sen uyandır yarimi
Ben kıyamam sen uyandır eşimi

Ignac Kunos

Ben bir turna idim uçtum havaya
Kanadım kırıldı düştüm ovaya
Derdimi yüklettim beş yüz deveye
Bendeki elemi çeküp giderim

Her gün ben da(ğ) larda kışlı gezerim
Yolum bulup göynüm yaslı gezerim
Aşık gibi gözlerimi süzerim
Aşık olan gözlerinden bellidir

Kara yazmış yazan katib yazımı
Derd-u-gamdan açmadım ben gözümü
Güldürmedi felek benim yüzümü
Beni güldürecek bari-hudadır

Ignac Kunos

Ben yare yolladım bir gömüş tarak
Tara zülüflerin gerdanına bırak
Şanına düşer mi sevüp de bırakmak

Ben yare yolladım bir gömüş kaşık
Kaşığın içinde okunur aşık
Yare gitmek isterim yol dolaşık

Ben yarime yolladım bir gömüş kutu
İçine doldurdum envai koku
Ben burada yazdım sen orda oku

Yar bana yollamış bir yeşil yaprak
Yarı sarmayınca almasın toprak
İsterim yare gideyim yollar pek ırak

Yar bana yollamış bir gömüş hilal
O yar benim olmazsa etmem hakkımı helal
İsterim yare gideyim yollar pek zulal

O yare giderken aldı bir ya(ğ) mur
Uykudan uyanmış gözleri mahmur
Benim efendimin kaşları samur

Yine yeşillendi karşıki da(ğ) lar
Hastanın halindan ne bilir sa(ğ) lar
Kalbim melul mahzun döşek kan a(ğ) lar

Ignac Kunos

Beyaz ipek ile yazma ivlenmez
Deyme hanım ile gönül eylenmez
Küstürdüm yarimi gayri söylenmez

Yine mi karlar yağıyor Rusçu(ğu) n üstüne
Benim de seferim var ah gönül üstüne

Hamamın üstünde var kütüphane
İçerisen rakı işte meyhane
Gider isen kuzum işte kerhane

Yine mi karlar yağıyor Rusçu(ğu) n üstüne
Benim de seferim var ah gönül üstüne

Ignac Kunos

Bir taş attım meyhaneye dayandı
Dayandı da yar uykudan uyandı
Uyandı da al kanlara boyandı

Arabaya taş koydum
Ben bu yola baş koydum
Bir hanımın sebebine
Adımı sarhoş koydum

Yol üstüne kuran kurmuş pazarı
Ben istemem okuyanı yazanı
Ben isterim meyhanede gezeni

Arabaya taş koydum
Ben bu yola baş koydum
Bir hanımın sebebine
Adımı sarhoş koydum

Evimin altında bakkal dükyanı
Gömüş kalem ile yazar rakkamı
Candarmalar şindik aldı yakamı

Arabaya taş koydum
Ben bu yola baş koydum
Bir hanımın sebebine
Adımı sarhoş koydum

Ignac Kunos

Bir uzun yoldur giderim
Kimseye yoktur kaderim
Eyer izniniz olursa
Camileri vasf edeyim

Akseray bir ufak çarşı
Dükyanları karşı karşı
Valide sultan cami yaptı
Müvakkitle karşı karşı

Aya Sofya ibtidası
Hepsinden evvel binası
Top-kandilde namaz kılanın
Kabul olur duası

Yeni-cami ketenciler
İçinde çifte bekçiler
Bir tarafı balık-pazar
Bir taraf çiçekciler

Yeni-cami Yeni-cami
Dillerdedir onun namı
Güvercinlerin mekanı
Sultan Bayazid meydanı

Süleymaniye mahye kurar
Hep camiler ona uyar
Şadırvanı baştan başa
Suları tavandan akar

Bekçimizin adı Ahmed
Cümle geçmişlere olsun rahmet
Ne güzel mahye kuriyor
O Fatih Sultan Mehemmed

Ignac Kunos

Acem kızı ne bakarsın kuleden
Öldür beni ben çıkayım aradan
Kısmetimiz elbet verir yaradan

Gitti Şiraz gitti Tiflis neyleyim
Başım alup Kandehara gideyim

Üç kız idik han bağunda tuttular
Birer birer at önüne kattılar
Kuldur dey haraç mezat sattılar

Gitti Şiraz gitti Tiflis neyleyim
Başım alup Kandehara gideyim

Altun tas içinde kınam ezildi
Gömüş tarak ile saçım çözüldü
Kader imiş alnımıza yazıldı

Gitti Şiraz gitti Tiflis neyleyim
Başım alup Kandehara gideyim

Ignac Kunos

Akdeniz üstünde yaldız piyade
Validen sever mi benden ziyade
Tombul ellerinle gülgülü bade

Şurada bir hanım vardır bari maşallah
Döne döne benim yarim olur inşallah

Behey caurin kızı atma taş bana
Çark gemisi gibi çatarım sana
Etme bu cefayı yazıktır bana

Şurada bir hanım vardır bari maşallah
Döne döne benim yarim olur inşallah

Yalı kenarına yanaşır gemi
Yeyelim içelim sürelim demi
Allaha – smarladım bir tanem seni

Şurada bir hanım vardır bari maşallah
Döne döne benim yarim olur inşallah

Ignac Kunos