Yüzün Renginden Oldı Tâze Gül-zâr

Ahmedi

1334 - 1413
  • 551 okuma
  • 7 yıl önce
  • Yorum Yok
0 ● 5 0 Oy

1
Yüzüñ renginden oldı tâze gül-zâr
Anuñ-çun virdi revnak yaza gül-zâr
Yüzüñ vasfını sâz itdükçe bülbül
Küşâyişler kılur ol sâza gül-zâr
Sabâya gizlü râzın cümle açdı
Çü mahrem gördi anı râza gül-zâr
Nisâr itdi ayaguñ toprağı
Zer ü yâkût bî-endâze gül-zâr
Bu zikr-ile hezâr âvâz üninden
Tolu-durur hezâr âvâze gül-zâr
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

2
Uş oldı gül girü mihmân-ı bülbül
Nevâ toldı vü berk eyvân-ı bülbül
Gülüñ ışkında bülbül şöyle söyler
Ki_olur tûti-i cân hayrân-ı bülbül
Niçe kim şerh ider şâhuñ cemâlin
Güli hurrem kılur elhân-ı bülbül
Olur cân tâze bülbül nagmesinden
Hemîşe tâze olsun cân-ı bülbül
Gül-istân perdesinde her seher-gâh
Budur her perdede destân-ı bülbül
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

3
Eğerçi müşg-peykerdür benefşe
Senüñ zülfüñe çâkerdür benefşe
Nefes zülfüñe urmışdur anuñ-çun
Bu resme rûh-perverdür benefşe
Nazarda şem-i meclisdür şakayık
Dimâga anber-i terdür benefşe
Saçuñ kohusını alup reyahîn
Gelür anlara reh-berdür benefşe
Bu zikri fikr idegeldi anuñ-çun
Nefes ki urur muanberdür benefşe
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

4
Bezendi şâhid-i zîbâ-yı lâle
Bihişt oldı girü sahrâ-yı lâle
Letâfetde nikâb altında rûşen
Görinür rû-yı cân-ârâ-yı lâle
Cemâlüñ vasfın işitdi hayâdan
Kızardı çehre-i ranâ-yı lâle
İçi pür-dâg u taşı garka-i hûn
Aceb bilsem nedür sevdâ-yı lâle
Şehüñ medhin işidüp oldı handân
Nitekim gül-ruh-ı lâlâ-yı lâle
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

5
Zer ü zîverle uş mahmûr nergis
Kılur yiryüzini pür-hûr nergis
Çemende baş götürmişdür meger kim
Müzevver tâcadur mağrûr nergis
Gözüñüñ ışkı câmın içdi_olamaz
Nitekim goncadur mestûr nergis
Seher renci-y-le zâr u zerd olmış
Meger düşdi tapuñdan dûr nergis
Bu virdi ohısa derdine Hakdan
Bula-y-dı hoş-şifâ rencûr nergis
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

6
Nikâb açdı ruh-ı rengin-i gonca
Güle güldi leb-i şîrîn-i gonca
Eteginden tozar dürlü revâyih
Toludur ıtr cîb ü çîn-i gonca
Ne fikret düşdi lalüñ noktasında
Ki teng oldı dil-i gam-gîn-i gonca
Zer ü lal ü zümürrüd saça geldi
Yoluñ tozına zî âyîn-i gonca
Bu zikr içindedür dâyim anuñ-çun
Muattardur dem-i müşgîn-i gonca
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

7
Girü uş geldi iy dil-ber şükûfe
Cihânı kıldı pür-zîver şükûfe
Yeşil yapraguñ arasında rûşen
Görinür eyle kim ahter şükûfe
Zümürrüd tahtı üstinde oturmış
Başında tâc-ı pür-gûher şükûfe
İderken Ahmedî bu zikri aña
Nisâr itdi zer ü efser şükûfe
Ne gördi ne göriser tâc-ıla taht
Melik Sülmân bigi şâh-ı cüvân-baht

Ahmedi

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir