Yüzüñde gördi meger tâze gül-sitan bülbül
Ki kıldı sûz-ıla hoş sâz-ı dâstân bülbül
Muhayyer oldı nice kim hezâr destânlar
Göreliden yañaguñuñ gülin ayân bülbül
Yüzüñ hayâlini âyînesinde gördi göñül
Her âyîne ider uş nâle vü figân bülbül
Yüzüñüñ añlasa mâhiyyetin hakîkat-ıla
Heves dahı itmeye gül-zâra câviœân bülbül
Senüñ yañaguña gül didiler bu-y-ıdı sebeb
Ki düşdi hande gül oldı vü şâœumân bülbül
Heves ide ki kafesden çıha bu tûtî-yi rûh
Niçe ki sûz-ıla hoş sâz ide zübân bülbül
Başına urdı-y-ısa Hüdhüdüñ Süleymân tâ
Getürdi nagme-i Dâvûddan nişân bülbül
Anuñ ıçun iñiler zâr kim gül-istanda
Yile varur zâr u hem lal-i bî-kerân bülbül
Ne râz keşf ider iy aceb yüzinde gülüñ
Ki halka her nefes ider anı beyân bülbül
Hemîşe tâze-durur vahdetüñ gül-istânı
Müsebbih anuñ-ıçun oldı her zaman bülbül
Hümâ vü kumrı vü hem tuti vü hezâr-âvâz
Kamusı Hak diyü söyler ne kim hemân bülbül
Mesîhi-vâr anuñ-çun nefesdedür cân-bahş
Ki oldı şâh-ı cüvân-bahtı medh-hwân bülbül
Yemîn-i devle ki anuñ rast biñde bir lütfın
Diyemeye idüben şerh saliyân bülbül
Anuñ bihişt-sıfat meclisin eger görse
Ne bâg isdeye dahı ne bû-sitân bülbül
Çün Ahmedî söze âgâz ide işitmege anı
Gerek ki gonca bigi baglaya dehân bülbül
