Zî çeşme ki düzmiş lebüñi Hâliku’l-Ervâh
Zî şemse ki yazmış yüzüñi Fâliku’l-Isbâh
Yüzüni gören kişi n’ider mihr-ile mâhı
Çün subh ire nîşe gelür şem ile mısbâh
Agzuñ sıfatı gayb işidür kimsene bilmez
Cüz âlimü’l-esrâr anı kim ide îzâh
Kim kurtara bini gözümüñ kanlu yaşından
Gark olana deryâda ne çâre bu mellâh
Baglandı saçuñ ukdesine akl u dil ü cân
Mümkin degül anlaruñ arasında dahı ıslah
Uyhu vü gözüm hûn-ı siyâvuşdur arada
Ol müşkili feth eylemege kim bula miftâh
Vasfın lebünüñ Ahmedi çünkim ide inşâ
Teşne olur anun azb ü sözine kamu ervâh
