Hûrşîd-i ruhuñ kendüyi kim göstere cânâ
Minnet mi kalur mihr-i ziyâ-güstere cânâ
Bir yirde ki pertev sala envâr-ı tecellî
Hâcet mi kalur mihr ü meh-i envere cânâ
Haşr ide mi bir yirde senüñle beni devrân
Hasret kala mı yogsa dem-i mahşere cânâ
Sen seng-dilüñ şol ki derûnında yir eyler
Âlemde hemân sikke kazar mermere cânâ
Zer saklamaya gonca-sıfat ‘âkil odur kim
Gül gibi olan nakdi koya sâgare cânâ
Ben şâh-nazar rind-i cihân aña direm kim
Nergis gibi göz dikmeye sîm ü zere cânâ
Tûtî gibi hoş nükteler ögretdi dehânuñ
Bâkî gibi üstâd-ı suhan-pervere cânâ
Redd olmaz o leblerden olan turma du’â kıl
Dârâ-yı cihân Şâh-ı Ferîdün-fere cânâ
